Λατρεμένο Πάσχα

Το κουδούνι του σχολείου μόλις άρχιζε να τσιρίζει σηματοδοτούσε την ελευθερία που κάθε παιδί λατρεύει. Τα παιδιά σαν ορμητικός χείμαρρος πετάγονταν από τις τάξεις με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά .Πηδώντας δύο-δύο τα σκαλιά με τη τσάντα να χοροπηδάει στη πλάτη. Ο μπαμπάς ή η μαμά περίμενε με μια τεράστια αγκαλιά και ανυπομονησία έξω από το σχολείο, ώσπου να σφίξουν τη <<ζωή της ζωής τους>> στα γεμάτα αγάπη σωθικά τους.

Λίγες μέρες πριν το Πάσχα, << μαμά που θα πάμε φέτος  ; >> ρωτούσαμε περιμένοντας το πιο ευχάριστο νέο της ζωής μας. << Που αλλού αγάπες μου, στο χωριό φυσικά >> απαντούσε η μαμά ενώ ταυτόχρονα έβγαζε το ζουμερό κοτόπουλο από το φούρνο. Οι μέρες άρχιζαν να καλοκαιριάζουν πριν το Πάσχα, οι οικογένειες σιγά-σιγά ετοιμάζονταν να εγκαταλείψουν το πολύβουο άστυ για την ησυχία και την <<αληθινή ζωή>> του χωριού.

Η χαρά του παιδιού δεν περιγράφεται με λόγια, απλά χάνεται ανάμεσα στις μυρωδιές του κήπου. Η μαγεία της εξερεύνησης και του ανέμελου παιχνιδιού συναρπάζουν τις παιδικές ψυχές. Χωρίς ‘’πρέπει’’, χωρίς κανόνες ( ε, περίπου δηλαδή)… << Μη τρέχεις παιδάκι μου, είναι γεμάτο πρόκες >>. Μια φανταστική εποχή, που οι γιορτινές μέρες την κάνουν ακόμα πιο όμορφη.

Κάτω από τις κληματαριές πίνοντας φυσικό χυμό από τα πορτοκάλια του παππού και αμέσως μετά ποδόσφαιρο στο κήπο. Η μαμά να κυνηγάει τα μικρά για μια πιρουνιά φαγητό αλλά εδώ το όνειρο γίνεται μια ζωντανή πραγματικότητα που τίποτα δεν πρόκειται να την σταματήσει. Βουτιές μες τις λάσπες, κυνηγητό με τις κότες και τα κοκόρια παραδίπλα περήφανα να κοκορεύονται. Όσο θυμάμαι αυτές τις μοναδικές στιγμές βουρκώνω, οι λέξεις αναμειγνύονται με δάκρυ.

Μελωδίες στην εκκλησία, αληθινά χαμόγελα από αληθινούς ανθρώπους. Λόγια ανθρώπινα, άνθρωποι απλοί που σου δίνουν αγάπη χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα, ευτυχία όχι με δόσεις. Αστείρευτη. Παιχνίδι και χαρά. Βόλτα στη πλατεία με τα ξαδέρφια. Ο πρώτος καφές, η πρώτη βάφλα με παγωτό και ξανά παιχνίδι. Ανέμελα χρόνια, οι σκέψεις και τα προβλήματα δεν είχαν γεννηθεί ακόμα. 

Η μεγάλη εβδομάδα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή, όχι μόνο από τα βεγγαλικά που φώτιζαν τον ουρανό αλλά από τα φωτεινά βλέμματα των χωρικών. Ο μπαμπάς έψελνε, τι πιο όμορφο και καθηλωτικό, μέχρι να μας βγάλει από την εκκλησία ο μικρός δαίμονας που κρύβαμε μέσα μας, για τι άλλο ; Για να ρίξουμε κροτίδες στο δρόμο φυσικά. Μπαρούτι ανακατεμένο με λιβάνι εξυψωνόταν στους ουρανούς. Ψαλμοί ταξίδευαν στο υπερπέραν μέσω της φλόγας των κεριών.

Παππούς, γιαγιά, μαμά, μπαμπάς, ξαδέρφια και Πάσχα σημαίνει ευτυχία και ευτυχία σημαίνει αληθινή ζωή. 2014..μαμά, μπαμπά είμαι έτοιμος, φύγαμε για το χωριό; Με ακούτε; Γιατί δεν μου απαντάτε ;

Τίποτα δεν είναι ίδιο πια, σας αγαπώ.

Μανόλης Καρτέρης